Niunia jest bezdomną suczką  mieszkającą w warszawskim schronisku. Pewnego dnia ktoś przyniósł do schroniska trzytygodniowe kocie sierotki. Nie było w schronisku kociej mamki. Bez pomocy naturalnej mamy, masowania brzuchów maluchom (wylizywania) i ciepła ciała matczynego kociaczki miały małą szansę na przeżycie. Pracownicy karmiliby maluchy butelką, ale nie byliby w stanie zastąpić im przecież matczynej opieki.

Niunia od dawana wykazywała wielkie zainteresowanie kotami przychodzącymi do schroniska, żywo reagowała, gdy z gabinetu wet. dochodziło popiskiwanie psiaka czy tez płacz kota. Ta niewielka suczka była gotowa wyważyć drzwi 
i pospieszyć z pomocą. Nie znosiła lekarzy, myślała, iż krzywdzą zwierzęta. Każdy wet. wychodzący z gabinetu był atakowany przez Niunię. Miała do nich uraz, sama zresztą dostawała zastrzyki. Biedna nie wiedziała, że robili to dla jej dobra bo przecież była bardzo chora. 

Ponieważ wiedzieliśmy, że w związku z powyższym Niunia będzie najlepszą matką na świecie dostała pod opiekę te maleńkie kociaki. Suczka bardzo przejęła się swoją rolą, pielęgnowała je i pilnowała zupełnie jak kocia mama.

                                                                                              Aniela